W tym wpisie staramy się na bieżąco gromadzić ważne i korzystne dla przedsiębiorców wyroki sądów administracyjnych dotyczące SENT.
Należy jednak zwrócić uwagę, że orzeczenia wydane w indywidualnych sprawach nie wiążą innych sądów orzekających choćby w identycznych sprawach. Jednak argumentacja użyta przez Sąd w konkretnej sprawie może okazać się użyteczna w innej sprawie.
KARY PIENIĘŻNE
Zasadność odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej.
wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z dnia 7 grudnia 2018 r., II GSK 1696/18.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie od korzystnego dla przewoźnika wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Ol 204/18.
wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2018 r., III SA/Wr 424/18.
Inaczej natomiast przedstawia się sytuacja, jeżeli chodzi o drugą przesłankę, pozwalającą organowi na odstąpienie od nałożenia kary, tj. przesłankę interesu publicznego, której samodzielne spełnienie jest wystarczające dla odstąpienia od wymiaru kary. Mianowicie, o ile Dyrektor IAS prawidłowo zinterpretował tę przesłankę, tj. jako dyrektywę postępowania nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie do organów władzy, korekta jego błędnych decyzji, to jednak nie przełożył tych wartości na grunt rozpoznawanej sprawy. W tym celu winien natomiast wziąć wzgląd na to, jaka idea (myśl) przyświecała ustawodawcy. Jak wynika natomiast z uzasadnienia projektu ustawy (u.s.m.d.k.p.t.), ustawa ta ma za zadanie chronić legalny handel towarami uznanymi – w wyniku przeprowadzonych analiz przez krajowego prawodawcę – za “wrażliwe”, ułatwić walkę z “szarą strefą” oraz ograniczyć poziom uszczupleń w kluczowych dla budżetu państwa podatkach, tj. podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, a także zwiększyć skuteczność kontroli w obszarach obarczonych istotnym ryzykiem naruszenia obowiązujących przepisów. (…) Wprowadzany projektowaną ustawą obowiązek dokonywania zgłoszenia przewozu towaru do rejestru nakłada na podmioty prowadzące działalność gospodarczą dodatkowe obowiązki. Jednakże oceniono je jako w pełni uzasadnione i proporcjonalne w stosunku do obszarów, które będą podlegały ochronie, ponieważ przedmiotem monitorowania przewozu towarów będą towary określane jako “wrażliwe” i należące do grupy najwyższego ryzyka w kraju ze względu na naruszenia przepisów prawa podatkowego oraz negatywny wpływ na konkurencję. W realiach rozpoznawanej sprawy, wydając decyzję, organy obu instancji uwzględniły okoliczności faktyczne ustalone bezpośrednio podczas kontroli, tj. że: z jednej strony, przewoźnik posiada odpowiednie i aktualne zaświadczenie pozwalające mu na przewóz drogowy towaru w postaci oleju napędowego (okoliczność niesporna), które kierowca – w wersji papierowej – okazał natychmiast kontrolującym w czasie kontroli; z drugiej strony, przewoźnik nie wypełnił obowiązku uzupełnienia w rejestrze zgłoszeń systemu monitorowania drogowego zgłoszenia o numerze referencyjnym […] w zakładce “środek transportu” poprzez podanie numeru w/w zaświadczenia (zezwolenia) drogowego. Z powyższego wynika, że spółka (przewoźnik), poprzez poczynione uchybienie, w żaden sposób nie wpisała się do kategorii w/w działań i podmiotów, wobec których skierowano przyjęte rozwiązania prawne lecz dopuściła się drobnego – mającego ściśle charakter formalny – przewinienia. Przewinienie to nie utrudniło przy tym kontroli, jak i nie było skierowane na uszczuplenie należnych Państwu danin. W ocenie Sądu, zaistniała w sprawie sytuacja stanowi elementarną podstawę aby przyjąć, że w takim przypadku, jak przypadek strony, zasada sprawiedliwości społecznej nie przemawia za nałożeniem spornej kary. Nie sposób bowiem uznać, że w interesie społecznym jest nakładanie tak wysokich kar, jak w sprawie, na uczciwych przewoźników, którzy przez niedopatrzenie (pomyłkę) dopuścili się neutralnych – z punktu widzenia interesów Państwa i społeczeństwa – uchybień, których wystąpienia – jako takich – Sąd nie kwestionuje.W opinii Sądu, nałożenie kary w sytuacji takiej, jaka wystąpiła w sprawie, kłóci się z zasadą proporcjonalności (adekwatności). (…) Dla powyższego nie może być obojętnym także i to, że system, w którym strona winna była wprowadzić sporny numer zaświadczenia, nie był doskonały, tj. mimo że pole dotyczące tego numeru pozostawało puste, to jednak pozwalał on na zamknięcie dokumentu elektronicznego z informacją o kompletności statusu zgłoszenia. (…) Brak stosownego zapisu w systemie nie był bowiem spowodowany brakiem uprawnień do przewozu określonych towarów. Jak wynika z przedstawionych przez organy ustaleń faktycznych, skarżąca spółka dysponowała stosownym zaświadczeniem. (…) Sąd stwierdza zatem, że ocenione – w sposób j/w – okoliczności faktyczne, towarzyszące nie wpisaniu przez skarżącą spółkę do zgłoszenia SENT numeru posiadanego zaświadczenia, czynią niezbędnym – co najmniej – ponowne rozważenie przez Dyrektora IAS odstąpienia od wymierzenia kary zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy. (…)
Takie postępowanie organu narusza natomiast przepisy art. 22 ust. 2 w zw. z ust. 3 u.s.m.d.k.p.t. w zw. z przepisami (zasadami tam wyrażonymi) art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 191 oraz art. 210 § 1 pkt 6 i § 4, a w konsekwencji art. 122 O.p
Od 1 października 2018 r. przedsiębiorcy przewożący towary wrażliwe objęte SENT są zobowiązani posiadać w pojazdach urządzenia geolokalizacyjne.
