SENT korzystne wyroki

W tym wpisie na bieżąco gromadzimy korzystne dla przedsiębiorców wyroki sądów w sprawach SENT. Wiele z nich zostało wydanych w sprawach prowadzonych przez naszą Kancelarię. Należy jednak zwrócić uwagę, że SENT-korzystne wyroki wydane w indywidualnych sprawach nie wiążą innych sądów. Jednak argumentacja użyta przez Sąd w konkretnej sprawie może okazać się użyteczna w innej.

Interes publiczny

Ważne wyroki dotyczące przesłanki interesu publicznego.

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie I SA/Ol 204/18,  w pełni zaakceptowany przez Naczelny Sąd Administracyjny (m. in. II GSK 1696/18 oraz II GSK 1385/19)
• wyroki w sprawach I SA/Go 694/19, III SA/Lu 303/19, III SA/Lu 307/19)
• wyroki w sprawach II SA/Gl 84/19, II SA/Gl 97/19, II SA/Gl 98/19
• wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 listopada 2018 r., I SA/Gl 660/18
• wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2018 r., III SA/Wr 424/18
• wyrok NSA z dnia 18 maja 2020 r. II GSK 220/20
• wyrok NSA z dnia 21 maja 2020 r. II GSK 307/20

Jeden środek transportu jedna kara

• wyrok WSA w Warszawie  z dnia 30 października 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 784/20.

SENT korzystne wyroki: WSA we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2018 r., III SA/Wr 424/18

Inaczej natomiast przedstawia się sytuacja, jeżeli chodzi o drugą przesłankę, pozwalającą organowi na odstąpienie od nałożenia kary, tj. przesłankę interesu publicznego, której samodzielne spełnienie jest wystarczające dla odstąpienia od wymiaru kary. Mianowicie, o ile Dyrektor IAS prawidłowo zinterpretował tę przesłankę, tj. jako dyrektywę postępowania nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie do organów władzy, korekta jego błędnych decyzji, to jednak nie przełożył tych wartości na grunt rozpoznawanej sprawy. W tym celu winien natomiast wziąć wzgląd na to, jaka idea (myśl) przyświecała ustawodawcy. Jak wynika natomiast z uzasadnienia projektu ustawy (u.s.m.d.k.p.t.), ustawa ta ma za zadanie chronić legalny handel towarami uznanymi – w wyniku przeprowadzonych analiz przez krajowego prawodawcę – za „wrażliwe”, ułatwić walkę z „szarą strefą” oraz ograniczyć poziom uszczupleń w kluczowych dla budżetu państwa podatkach, tj. podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, a także zwiększyć skuteczność kontroli w obszarach obarczonych istotnym ryzykiem naruszenia obowiązujących przepisów. (…) Wprowadzany projektowaną ustawą obowiązek dokonywania zgłoszenia przewozu towaru do rejestru nakłada na podmioty prowadzące działalność gospodarczą dodatkowe obowiązki. Jednakże oceniono je jako w pełni uzasadnione i proporcjonalne w stosunku do obszarów, które będą podlegały ochronie, ponieważ przedmiotem monitorowania przewozu towarów będą towary określane jako „wrażliwe” i należące do grupy najwyższego ryzyka w kraju ze względu na naruszenia przepisów prawa podatkowego oraz negatywny wpływ na konkurencję. W realiach rozpoznawanej sprawy, wydając decyzję, organy obu instancji uwzględniły okoliczności faktyczne ustalone bezpośrednio podczas kontroli, tj. że: z jednej strony, przewoźnik posiada odpowiednie i aktualne zaświadczenie pozwalające mu na przewóz drogowy towaru w postaci oleju napędowego (okoliczność niesporna), które kierowca – w wersji papierowej – okazał natychmiast kontrolującym w czasie kontroli; z drugiej strony, przewoźnik nie wypełnił obowiązku uzupełnienia w rejestrze zgłoszeń systemu monitorowania drogowego zgłoszenia o numerze referencyjnym […] w zakładce „środek transportu” poprzez podanie numeru w/w zaświadczenia (zezwolenia) drogowego. Z powyższego wynika, że spółka (przewoźnik), poprzez poczynione uchybienie, w żaden sposób nie wpisała się do kategorii w/w działań i podmiotów, wobec których skierowano przyjęte rozwiązania prawne lecz dopuściła się drobnego – mającego ściśle charakter formalny – przewinienia. Przewinienie to nie utrudniło przy tym kontroli, jak i nie było skierowane na uszczuplenie należnych Państwu danin. W ocenie Sądu, zaistniała w sprawie sytuacja stanowi elementarną podstawę aby przyjąć, że w takim przypadku, jak przypadek strony, zasada sprawiedliwości społecznej nie przemawia za nałożeniem spornej kary. Nie sposób bowiem uznać, że w interesie społecznym jest nakładanie tak wysokich kar, jak w sprawie, na uczciwych przewoźników, którzy przez niedopatrzenie (pomyłkę) dopuścili się neutralnych – z punktu widzenia interesów Państwa i społeczeństwa – uchybień, których wystąpienia – jako takich – Sąd nie kwestionuje.W opinii Sądu, nałożenie kary w sytuacji takiej, jaka wystąpiła w sprawie, kłóci się z zasadą proporcjonalności (adekwatności). (…) Dla powyższego nie może być obojętnym także i to, że system, w którym strona winna była wprowadzić sporny numer zaświadczenia, nie był doskonały, tj. mimo że pole dotyczące tego numeru pozostawało puste, to jednak pozwalał on na zamknięcie dokumentu elektronicznego z informacją o kompletności statusu zgłoszenia. (…) Brak stosownego zapisu w systemie nie był bowiem spowodowany brakiem uprawnień do przewozu określonych towarów. Jak wynika z przedstawionych przez organy ustaleń faktycznych, skarżąca spółka dysponowała stosownym zaświadczeniem. (…) Sąd stwierdza zatem, że ocenione – w sposób j/w – okoliczności faktyczne, towarzyszące nie wpisaniu przez skarżącą spółkę do zgłoszenia SENT numeru posiadanego zaświadczenia, czynią niezbędnym – co najmniej – ponowne rozważenie przez Dyrektora IAS odstąpienia od wymierzenia kary zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy. (…) (SENT-korzystne wyroki)

Takie postępowanie organu narusza natomiast przepisy art. 22 ust. 2 w zw. z ust. 3 u.s.m.d.k.p.t. w zw. z przepisami (zasadami tam wyrażonymi) art. 121 § 1, art. 122, art. 124, art. 191 oraz art. 210 § 1 pkt 6 i § 4, a w konsekwencji art. 122 O.p

wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 grudnia 2018 r., III SA/Wr 424/18

Wyrok WSA w Krakowie z dnia 17 września 2018 r., III SA/Kr 734/18. 

sprawa dotyczyła kary w wysokości 5.000 zł za nie uzupełnienie w zgłoszeniu SENT numeru licencji przewoźnika oraz nie wskazanie numeru dokumentu przewozowego.

Uchylając decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w uzasadnieniu wyroku wskazał, że:

W sprawie nie budzi wątpliwości, że skarżąca posiadała wydaną przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego licencję nr […] na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy i numer tej licencji mógł zostać wpisany w zgłoszeniu SENT.

Z argumentacji spółki wynikało, że numer posiadanej licencji nie został wpisany z powodu niejednoznacznego oznaczenia tego pola i mylnej informacji systemowej, która mimo, że pole pozostało puste, pozwalało na zamknięcie dokumentu elektronicznego z informacją o kompletności statusu zgłoszenia.

W ocenie Sądu, argumentacja skarżącej spółki zasługiwała na uwzględnienie w kontekście możliwości odstąpienia od wymierzenia kary z tego tytułu. Brak stosownego zapisu nie był spowodowany brakiem uprawnień do przewozu określonych towarów. Jak wynika z przedstawionych przez organy ustaleń faktycznych, skarżąca spółka dysponowała stosowną licencja (nr […]).

Jakkolwiek rację ma organ II instancji, twierdząc, że strona prowadząca działalność transportową, w związku z wprowadzeniem nowych regulacji prawnych, wiedzę w tym zakresie winna przede wszystkim czerpać z regulacji prawnych, to jednakże, gdy nowym regulacjom prawnym towarzyszy uruchomienie programu komputerowego, np. w postaci określonego graficznego formularza elektronicznego, to powinien on zawierać oznaczenia rubryk podlegających wypełnieniu przez przewoźnika w taki sposób, aby nie rodziły żadnych wątpliwości, a w sytuacji, gdy ustawa przewiduje obligatoryjne podanie określonych danych (art. 5 ust. 1 pkt 6 ustawy o SENT), to niewypełnienie określonego pola z obowiązkowymi danymi, to program komputerowy nie powinien pozwolić na zamknięcie dokumentu elektronicznego z informacją o kompletności statusu zgłoszenia. Organy nie zaprzeczyły, że sytuacja opisana przez skarżącą spółkę mogła mieć miejsce z uwagi m. in. na „ograniczenia jakie narzucają wszystkie programy komputerowe”, a przedstawiona w tym zakresie argumentacja w wydanych rozstrzygnięciach nakierowana była głównie na przerzucenie całej odpowiedzialność w rozpoznawanym przypadku na skarżącą spółkę.

W ocenie Sądu, okoliczności faktyczne towarzyszące nie wpisaniu przez skarżącą spółkę do zgłoszenia SENT numeru posiadanej licencji jak również ewidentne naruszenia postępowania poprzedzającego wydawanie przez organ I instancji decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej w wysokości 5.000 zł za nieuzupełnienie zgłoszenia o dane, o których mowa w art. 5 ust. 4 pkt 6 ustawy o SENT, czyniły zasadnym co najmniej rozważenie przez organy orzekające w sprawie odstąpienie od wymierzenia kary na podstawie art. 24 ust. 3 ustawy o SENT. Zawarte w zaskarżonej decyzji wywody o bardzo ogólnym charakterze, co do stosowania przedmiotowego przepisu, w żadnym zakresie nie odnosiły się do uwarunkowań faktycznych jak i prawnych w jakich doszło do naruszenia według organów art. 5 ust. 4 pkt 6 ustawy o SENT.